elleri

uyuşukluğuyla sopsoğuk duruyor karşımda

içimiz yaşarıyor

kaderin yeniden yaratılmasının imkansızlığı kadar

yaşamın sonu

son günleri başlıyor doğunca dünyaya

var mı?

bilmiyorum tanrı'nın elinin değmediği yeri

hep öyle deriz/ o varken şeriki yoktu

dipsizce deriz

edepsizce köksüzce ve sorumsuzca

ah ne güzel

deriz de rahatlarız

yine duruyor

yine öyle çalıyor

sağa döndü elif sola döndü yine baktı

içimin ürpertisi

gümbürtüsü değil bu yüreğimin

Ali Kemal Nacaroğlu